Bir gün geçecek zaman,
Rüzgârlar başka yönlerden esecek belki.
Yüzümdeki çizgiler derinleşecek,
Saçlarım beyaza çalacak yavaş yavaş…
Ama ne olursa olsun,
Seni hep seveceğim.

Kışlar gelecek,
Ve bazen soğuk vuracak en içime.
Ellerim titreyebilir,
Adını yazarken kalemim bile düşebilir elimden,
Ama inan,
Kalbimdeki yerin,
Ne bir milim kayar, ne de silinir.

Seni hep seveceğim,
Çünkü sen sadece bir insan değilsin bana.
Bir sokak lambasında durup seni düşlemek,
Yalnız bir yürüyüşte adını mırıldanmak gibi…
Sen,
Benim içime sinmiş bir duanın cevabısın.

Gün olur kavuşuruz ya da kavuşamayız,
Kim bilir…
Hayat bazen yolları ayırır,
Ama kalpler ayrı düşmez her zaman.
Eğer bir gün başka şehirlerde uyanırsak,
Bil ki,
Uyandığım her sabah,
Seni düşünerek açarım gözlerimi.

Seni hep seveceğim,
Çünkü sevda, zamanla değil
Kalple ölçülür.
Ve benim kalbim,
Seninle var olmayı çoktan seçti.
Ne senden önce vardı bir ben,
Ne de senden sonra olacak biri.

Bir şiir yazsam,
İlk dizesi sen,
Son noktası yine sen olurdun.
Bir şarkı dinlesem,
Arasında mutlaka senin gülüşünü duyarım.
Ve bir dua etsem gecenin en sessiz anında,
Adın dudaklarımda olur,
İlk harfiyle son harfi arasında umut taşıyan.

Seni hep seveceğim…
Kızdığımda da, sustuğumda da.
Sana uzak düştüğümde bile,
İçimden geçen her yol sana çıkar.
Çünkü sevmek,
Sadece var olduğunda değil,
Yokluğuna rağmen kalmayı bilmektir.

Ve ben,
İşte bu yüzden,
Her halinle, her zaman…
Seni hep seveceğim.