Sen gittin, canım gitti,
Bir rüzgar gibi savurdu seni,
Gözlerimdeki tüm umutlar,
Bir anda silindi, kayboldu, geriye hiçbir şey kalmadı.
Sen gittin, ben kaldım,
Bir başıma, sensiz, yalnız…
Kalbimde kırık dökük anılar,
Ve her hatıra, seni yeniden hatırlatıyor.
Bir zamanlar gülüşlerinle parlayan hayatım,
Şimdi kararmış bir gökyüzü gibi.
Her adımımda seni aradım,
Ama senin yerini hiçbir şey tutmadı.
Sen gittin, canım gitti,
Bir parça kaldı sadece, ama o da eksik.
Ruhumun en derin köşelerine işledin,
Ve şimdi her şey boş, her şey anlamsız.
Sonsuz bir sessizlik sardı her yanı,
Sesini duymak istedim, ama yalnızca yankılar kaldı.
Bir zamanlar seninle dolu olan o ev,
Şimdi senin yokluğunda sanki bir mezar gibi.
Sen gittin, canım gitti,
Bedenim var, ama içim bomboş.
Her gece seni düşlerken,
Sabahları seni uykumda arıyorum,
Ve her seferinde, bir parça daha kayboluyorum.
Bazen rüyalarımda seni görürüm,
Ve uyanınca, o anı unutmak istemem,
Ama gerçeklerin soğuk yüzü,
Beni her zaman sana uzak tutar.
Sen gittin, canım gitti,
Bir yarım kaldım, eksik bir parça gibi.
Ve seni unutmak mümkün mü?
Belki bir gün, belki zamanla…
Ama şu an, her hatıra seni getiriyor,
Ve her geçen gün seni daha çok seviyorum.
Bir zamanlar her şey seninle güzeldi,
Bir adımda sen, bir bakışta sen.
Ama şimdi, adım adım kaybolan bir sevgiyim,
Ve senin yokluğunda kalan bir hayaletim.
Sen gittin, canım gitti,
Ve şimdi her şeyin anlamı yok.
Bir zamanlar kalbimde var olan o sevda,
Şimdi bir boşluk, bir hüzün, bir yalnızlık oldu.
Ama yine de seni seviyorum,
Ve her geçen gün, bir parça daha seni bekliyorum.
