Bir zamanlar, derin bir ormanda bir kurt ve bir maymun yaşarmış. Günlerden bir gün, kurt açlıktan bayılacak kadar güçsüzleşmiş. Hızla ormanın içinde dolaşıp yiyecek aramaya başlamış, fakat hiçbir şey bulamıyormuş. O sırada bir ağacın dalında bir maymun görmüş.
Maymun, kurtu görünce ona yaklaşmış ve sormuş: “Neden bu kadar üzgünsün, dostum?”
Kurt, zayıf ve yorgun bir şekilde cevaplamış: “Çok açım, yiyecek bir şey bulamadım. Yardım edebileceğin bir şey var mı?”
Maymun, biraz düşünmüş ve ardından gülümseyerek, “Benim favori meyvem var, birkaç tane alıp sana getirebilirim. Ama bu ormanda bir tehlike var. Eğer birlikte gidersek, tehlikelerden korunabiliriz.”
Kurt, “Evet, birlikte gidersek daha güvenli olur,” demiş ve ikisi birlikte meyve toplamak için yola çıkmışlar.
Bir süre sonra, maymun kurtu büyük bir meyve ağacının altına getirmiş. Maymun ağacın dallarına tırmanıp lezzetli meyveleri toplamış ve kurda atmaya başlamış. Kurt, yavaşça meyveleri yemiş ve gücü yerine gelmiş.
Fakat birden, ormandan büyük bir aslanın sesi gelmiş. Kurt hemen dikkat kesilmiş. Maymun, “Merak etme, aslan benim dostumdur. Ona bir şey söyleyebilirim,” demiş. Hızla ağacın tepesine tırmanan maymun, aslanı sakinleştirerek durumu kurtarmış.
Kurt, maymunun cesaretine ve yardımseverliğine hayran kalmış ve ona teşekkür etmiş. “Sadece açlık değil, bazen doğru arkadaşların yardımı da hayat kurtarır,” demiş.
O günden sonra, kurt ve maymun, ormanın en iyi arkadaşları olmuşlar. Birlikte geçirdikleri zaman, güçlerini ve akıllarını paylaşarak ormandaki en güçlü ve en güvenli hayvanlar olmuşlar.
Masalın Sonu.
Bu masal, yardımseverlik ve dostluğun gücünü anlatır. Zorluklar karşısında arkadaşların yardımı, hayatı kolaylaştırır ve daha güvenli hale getirir.
