Bir zamanlar, geniş bir ormanda bir kertenkele ve bir bukalemun yaşarmış. Kertenkele, hızlı hareketleri ve çevikliğiyle bilinirken, bukalemun, renk değiştirme yeteneğiyle ünlüydü. Her ikisi de ormanın farklı köşelerinde hayatlarını sürdürüyorlarmış. Kertenkele, her zaman aynı renklerde kalırken, bukalemun ise bulunduğu ortama göre rengini değiştirerek çevresine uyum sağlarmış.
Bir gün, ormanın derinliklerinde, kertenkele ve bukalemun karşılaşmış. Kertenkele, bukalemunun renk değiştirme yeteneğini izleyerek:
– “Vay canına, ne kadar ilginç! Herhangi bir yere geldiğinde, hemen rengini değiştiriyorsun. Ama ben hep aynı rengimde kalıyorum. Kendim gibi olmak daha iyi değil mi? Neden her seferinde değişiyorsun?” dedi.
Bukalemun, kertenkeleye gülümseyerek:
– “Ben değişen çevreme uyum sağlıyorum, kertenkele. Doğanın gerekliliklerine göre renk değiştirmek, beni daha güvenli kılar. Hangi ortamda olduğum önemli; çünkü böylece avcılar beni görmez, daha rahat hareket edebilirim. Senin yerinde olsam, bu yeteneğimi taklit ederdim.”
Kertenkele, bukalemunla tartışmak yerine düşünmeye başladı. Kendi hızlı hareketlerinin yeterince korunmasını sağladığını ve değişime gerek olmadığını düşündü. Her gün aynı şekilde hareket etmek, ona bir güven duygusu veriyordu. Ama bukalemun, bir süre sonra ona daha derin bir anlayışla açıklamalar yaptı:
– “Kertenkele, ben renk değiştirerek kendimi dış dünyaya uyumlu hale getiriyorum. Bazen en güçlü şey, sabırlı olabilmek ve değişimlere uyum sağlamaktır. Her ortamda hayatta kalmak için bu yetenek çok faydalıdır.”
Kertenkele, bukalemunun söylediklerini düşündü ama yine de renginin sabit kalmasının ona güç verdiğini düşündü. “Rengimi değiştirmem gerekmiyor,” dedi. “Hızım ve çevikliğim benim için yeterli.”
Fakat ormanın bir köşesinde, ormanın güçlü avcılarından biri olan yırtıcı bir kuş belirdi. Kertenkele, hızla kaçmaya çalıştı ama kuş, onu hızla takip ediyordu. Kertenkele, saklanabileceği bir yer bulamadan yakalandı. O anda bukalemun, çevresine uyum sağlayarak bulunduğu ortamın rengini hemen değiştirdi ve kuş onu fark etmeden güvenli bir alana geçti.
Kertenkele, kuşun gitmesinin ardından güvenle tekrar ortaya çıktı. Bukalemun yanına geldi ve:
– “İşte görüyorsun, bazen çevremizdeki değişikliklere uyum sağlamak hayatımızı kurtarabilir. Değişim korkutucu olabilir, ama bizi güçlü kılar. Bugün benim renk değiştirme yeteneğim sayesinde kurtuldum. Bunu taklit etmek sana da faydalı olabilir,” dedi.
Kertenkele, biraz düşünerek:
– “Evet, belki de sen haklısın. Değişim bazen gereklidir, çevremizdeki dünyaya uyum sağlamak önemli olabilir. Farklı özellikler ve yetenekler, her durumda hayatta kalmamızı sağlar.”
O günden sonra, kertenkele de çevresindeki değişimlere daha dikkatli bakmaya ve gerektiğinde farklı yollar denemeye başladı. Her ikisi de farklı yeteneklere sahipti ama birlikte, doğanın zorluklarıyla başa çıkmanın yollarını öğrenmişlerdi.
