Kendimden çok seni sevdim,
Bir hayatı, bir ömrü seninle yaşamak istedim.
Her anımda sen, her düşüncemde sen,
Ve ben, seni en derin haliyle kalbimde taşıdım.
Sonsuzluğa adadım her bir adımımı,
Birlikte büyüdük, birlikte sevdik,
Ve her geçen gün, sana olan sevgim
Daha da derinleşti, daha da güçlendi.
Kendimden çok seni sevdim,
Bir bakışınla dünya anlam kazandı,
Bir gülüşünle her şey renkli oldu,
Ve ben, sana duyduğum sevdayla hayat buldum.
Bazen kendimi unutup, seni düşündüm,
İçimdeki boşlukları, seninle doldurdum.
Bir ömrü seninle geçirmeyi hayal ettim,
Ve her gün bu hayale biraz daha yaklaştım.
Kendimden çok seni sevdim,
Tüm arzularımda sen, tüm hayallerimde sen,
Her anımda var oldum, hep seninleydim,
Ve seninle her şey daha anlamlıydı,
Bunu hep hissettim, hep bildim.
Her zorlukta yanımda sen oldun,
Gözlerindeki umut, bana yol gösterdi.
Kendimi kaybettiğimde, seni buldum,
Ve seninle yeniden buldum huzuru, sevgiyi.
Kendimden çok seni sevdim,
Bir ömrü seninle geçirmek istedim,
Ama hayat, her zaman istediğimiz gibi olmadı,
Ve seni kaybetmek, beni kendimden uzaklaştırdı.
Ne kadar uğraşsam da seni unutmak,
Sen her zaman içimde yaşadın.
Beni ben yapan, seni sevmekti,
Ve seni kaybetmek, kimliğimi yitirmek gibiydi.
Kendimden çok seni sevdim,
Ve her an seni hatırlamak,
Bir yara gibi kalbimde kanıyor,
Ama yine de seni sevmekten vazgeçmedim,
Çünkü seni sevmenin acısı,
Bir ömre bedel, bir sevda kadar derindi.
Şimdi bir başıma, sensiz kalan bu hayat,
Sonsuza kadar seni beklemek gibi,
Ve bir zamanlar sana adadığım kalbim,
Şimdi yalnız, ama yine de seni seviyor.
