Bir varmış bir yokmuş, uzak bir köyde küçük bir kız yaşarmış. Adı Elif’miş. Elif, gökyüzünü çok severmiş ve her gece uyumadan önce bir yıldız dileği tutarmış. Bir gece, gökyüzünde bir yıldız kaymış ve Elif o yıldızı kaybolmuş olarak görmüş.
Elif, kaybolan yıldızı bulmaya karar vermiş. Ertesi sabah, ormanda dolaşmaya başlamış. Ağaçlar arasında ilerlerken, bir grup sevimli kuş ona yardımcı olmak istemiş. “Yıldız kayboldu, biz bulalım,” demiş kuşlar.
Birlikte, dağları aşmışlar, derin vadileri geçip, sonunda bir vadinin içinde parlayan küçük bir ışık görmüşler. Elif, ışığın yanına gitmiş ve orada kaybolan yıldızı bulmuş! Yıldız, yere düşmüş ve bir çiçeğin içine saklanmış. Elif, yıldızı dikkatlice almış ve gökyüzüne doğru kaldırmış.
Yıldız, “Teşekkür ederim, Elif. Senin sayende tekrar gökyüzüne dönebilirim,” demiş. Elif yıldızı gökyüzüne bırakmış ve yıldız, gecenin karanlığında tekrar parlamaya başlamış.
Elif, artık her gece gökyüzüne bakarken, kaybolan yıldızı hatırlarmış ve dilek tutmanın ne kadar değerli olduğunu bilirmiş.
Ve o günden sonra, Elif her zaman başkalarına yardım etmeyi unutmazmış.
Masal burada biter.
