Ben senden gittim, belki de yanlış bir yoldum,
Bir zamanlar birbirimize hep sarıldık, güldük.
Seninle geçen anlar birer hatıra şimdi,
Bir zamanlar sevdikçe daha da büyürdü içimdeki sevda.
Gözlerinde kaybolduğum o eski günlerden,
Beni bekleyen bir dünya vardı, bekledim sabırla.
Sonsuza dek sürsün dediğim o düşlerim,
Şimdi rüyalarımda birer siluet, kaybolan izler gibi.
Bir zamanlar hep seni düşündüm, her an, her dakika,
Ama zamanla değişti her şey, aniden silindi o sevda.
Bir noktada, belki de bir yanlış anlama,
Sonsuza kadar sürecek sandığım o aşkta kırıldık, ikiye bölündük.
Bir tek sen kaldın, hatırlattığın her anı,
Beni terk ettiğinden beri yalnızım bu karanlıkta.
Ama şimdi fark ediyorum, belki de iyi oldu gitmen,
Bir zamanlar bildiğim ben, bambaşka biri oldu şimdi.
Hatalarım vardı, kabul ediyorum,
Bazen seni kaybetmek de bir ders oldu.
Ama bir şeyi biliyorum ki,
Ben senden gittim, ama sen hala içimde yaşıyorsun.
Yollar değişti, zaman akıp gitti,
Ama ben hala o eski sensiz anıları taşıyorum.
Bir zamanlar seninle her şey mümkündü,
Ama şimdi ben, yalnızca kendimi bulduğum yollardayım.
Sonsuza kadar sevemedik belki de birbirimizi,
Ama her anı seninle yaşamak, bana çok şey kattı.
Ben senden gittim, ama sen hep içimde kaldın,
Bir zamanlar seninle olduğum her yer, şimdi boş, soğuk ve uzak…
Ve ben, bir gün belki, senin gibi birini ararım,
Ama seni bulduğum her yerde, senin eksikliğini hissederim.
Ben senden gittim, belki de doğru, belki de yanlış,
Ama seni sevmenin acısı, hep içimde bir yara olarak kalacak.
