Aşk İki Kişiliktir

Değişir bir anda esen karayelin yönü
Solar birdenbire sonbaharın hüzünlü yaprakları
Şaşırır kalır o denizdeki gemiler
Boşuna garip limanlar ararlar
Bir yabancının gülüşü beliriverir
Çalmıştır senden sevdiğini
Biriktirdiğin içindeki o zehir
Sadece benliğini öldürecektir
Birdenbire yine bakmışın ki büyüyorsun
Elinden kayıp giden balonun üzdüğü çocuk olmuşsun
Bir öykü kitabının ardına saklanmış ve kurumuş
Gözlerinde kayboluyor her an
Büyüdün mü üstat?
Hayatın gerçekten o düşlediğin kadar adil olmadığını anlıyorsun.
Ölümdür sadece tek başıma
ve AŞK daima iki kişiliktir UNUTMA!

Mahlas: Selîmî

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Back To Top