Ben topraktım, büyüdüm yerin derinliğinde,
Yüzlerce yıldır, sessizce bekledim.
Gökten düşen her damla,
Beni yeniden şekillendirdi,
Ve ben, hep yeşili, hep umudu taşıdım.
Beni kazın, altımdan hayat çıkar,
Her kök, her tohum, bana ait.
Duydum kuşların çığlıklarını,
İzledim rüzgarın her dansını,
Bütün dünyanın sırrı, bende saklı.
Toprağım, sana nasıl anlatırım,
Göklerin, yıldızların gizemini?
Beni her zaman yüksekliklerden düşen
Bir damla su gibi, yudum yudum içtin.
Ama ben, seni hep bağırmadan taşıdım.
Her yudumda can bulurum,
Ve her bir nefeste seni anarım.
Beni yıpratsan da, bana yük bindiğinde,
Yine de sabırla beklerim,
Tıpkı karanlık gecelerde bekleyen bir yıldız gibi.
Beni arayan köklerim,
İçimdeki derinliklere iner,
Ve ben, toprağım, her zaman veririm,
Sevdanın, umutların en güzel meyvesini.
Ben topraktım, her şeyin başlangıcı,
Ve her şeyin sonu.
Beni unutma, çünkü ben,
Her canın, her hayalin en köklü kaynağıyım.
