Mümkün değil dedi, fakat içimde bir umut,
Gökyüzünde kaybolan yıldızlar, belki de bir suç.
Her adımda engeller, her adımda bir sızı,
Ama kalbimde hep var, bir sevda izi.
Mümkün değil dedi, ama düşündüm bir an,
Her “olmaz”ın içinde gizlidir bir yalan.
Yıkılmak kolay, ama kalkmak zor,
İçimdeki sevda, bana güç veren kor.
Mümkün değil belki, ama denemeli,
Bir umutla yola çıkmalı, pes etmeli mi?
Hayat bir yolculuk, zor olsa da,
Mümkün değil demek, belki sadece bir engel daha.
Bir kuş, gökyüzünde kanat çırpacaksa,
Zincirleri kırması gerek, sonsuzlukla buluşacaksa.
Yalnızca bir adım, dertlerin içinde kaybolmaz,
Hayal kurmaksa suç, o zaman gerçeği neyleyeceğiz?
Bir umut var, bu karanlık gecede,
Ama yıldızlar, gözlerime dokunmadan kayıp gider.
Yolun sonu yok mu dersin?
Bir adım daha, belki de yeni bir başlangıçtır gizlisi.
Sevdanın içinde kaybolan her kelime,
Bazen anlam bulur, bazen kaybolur rüzgârda.
Mümkün değil derken, dönüp bak,
İçindeki güç, bir zamanlar umutsuzken seni ayakta tutar.
Bir rüya, geceyi sarar,
Ve her şey mümkün görünür, belki de sabah gelir.
Yeter ki, “mümkün değil” dediğin anlarda,
İçindeki ışığı kaybetme, çünkü ışık hep en karanlık anlarda parlar.
