Bir zamanlar, büyük bir ormanda bir çakal yaşarmış. Bu çakal oldukça kurnaz ve zekiymiş, ama bazen fazla hırslı ve bencil de olabiliyormuş. Ormanda pek çok hayvan varmış: tavşanlar, sincaplar, kurtlar ve tilkiler. Çakal, her zaman ormandaki diğer hayvanları kandırarak onlardan yiyecek çalmayı çok severmiş.
Bir gün, ormanda çok güzel bir meyve ağaçları oluyormuş ve meyveler tamamen olgunlaşmış. Çakal, bu meyvelerin tadına bakmak için çok heyecanlanmış. Ama ağacın etrafında bir tilki dolaşıyormuş. Tilki, her zaman kurnaz ve temkinli bir hayvandı, ama çakal, tilkiyi küçümseyerek ağacın etrafında rahatça dolaşmaya başlamış.
Çakal, tilkiye yaklaşarak, “Merhaba, tilki dostum! Görüyorum ki sen de bu meyveleri fark ettin. Hadi gel, birlikte bu meyveleri yiyelim. Ne dersin?” demiş.
Tilki, çakalın teklifine şüpheyle yaklaşmış ve dikkatli bir şekilde cevaplamış: “Bu meyveler gerçekten çok güzel görünüyor ama, dikkatli olmalıyız. Ormanda bazen yanlış meyveler olabiliyor. Eğer dikkatli olmazsak, başımıza iş gelebilir.”
Çakal gülerek, “Sen çok temkinsizsin, tilki. Biraz daha cesur olmalısın. Hadi, sadece birkaç tane yiyelim, bir şey olmaz,” demiş.
Tilki, hala temkinli bir şekilde düşünmüş. Ama çakalın ısrarına dayanamayıp, birkaç meyve yemiş. Çakal da çok fazla yemiş, doymuş ve “Vay be! Gerçekten çok lezzetliler!” demiş.
Bir süre sonra, tilki biraz rahatsız olmaya başlamış. Midesi ağrımaya başlamış ve gözleri bulanıklaşmış. Çakal ise rahatça uzanmış ve “Vallahi ben harika hissediyorum!” demiş. O anda tilki, çakalın planını anlamış.
“Sen beni kandırdın, çakal!” demiş tilki, “Bu meyveler zehirliymiş! Sen bilerek yedin ama beni kandırdın.”
Çakal gülerek, “Evet, doğru! Ben seni kandırdım. Senin temkinli olman yüzünden ben hep fırsatlar buluyorum. Ama bir şeyler öğretmek istiyorum: Çakallar, her zaman diğerlerinden daha zekidir ve hep daha iyi fırsatlar yaratır!”
Tilki, son gücüyle çakalı uyararak, “Bir gün, bu hırsın seni de yakalar,” demiş.
O gece, çakal ormanda yalnız başına yürürken bir şey fark etmiş: hırsı ve bencilliği sonunda onu yalnız bırakmıştı. Çünkü o kadar çok fırsat yaratmıştı ki, şimdi ormandaki diğer hayvanlar ondan uzak duruyordu. Çakal yalnızlaşmış ve sonunda yalnız başına uyumuş.
Mesaj: Bu hikaye, bencillik ve aşırı hırsın, sonunda kişiyi yalnız bırakabileceğini ve dostları kaybettirebileceğini anlatır. Kurnazlık ve zekâ önemlidir ama başkalarını kandırarak kazanmak, uzun vadede kişiyi mutsuz edebilir.
