“Bazen insanlar seni kırar, ama en çok kırıldığın yer, onları kırmamak için gösterdiğin sabırdır.”
“İnsanların seni ne kadar sevdiğini anlamak için onlara ne kadar değer verdiğine bakman gerekir; çünkü bazen sevgi, gözle görülmez.”
“En derin yaralar, görünmeyen yerlerde açılır. Kimse bilemez, senin içinde neler olup bittiğini.”
“Birine her şeyini verirken, onun buna değer olup olmadığını asla sorgulama. Çünkü en büyük acı, seni sevenlerin seni hiç anlamadığı zamandır.”
“Bazen gitmek en doğru şeydir, ama gitmek her zaman acıtır. Ve o acı, en çok kalp kırıklığında hissedilir.”
“Gerçekten sevdiğin birini kaybettiğinde, kaybettiğin kişi değil, kaybolan sen olursun.”
“Bazen susmak, her şeyden daha çok acıtır. Çünkü kelimeler bazen, kalbinin derinliklerine inen en büyük yarayı açar.”
“Hayat bazen sana, en sevdiğin kişilerin seni nasıl terk ettiğini gösterir. O zaman anlıyorsun ki, sevgi her zaman yeterli olmayabiliyor.”
“Birini ne kadar seversen sev, bazen onlara yeterince olamazsın. Ve bu eksiklik, en büyük acıyı getirir.”
“En büyük kırıklık, insanın kendine duyduğu güveni kaybetmesidir. Çünkü kendinize inandığınızda, dünya çok daha parlak görünür.”
“Bazen insanlar seni kırar, ama en çok kırıldığın yer, onları kırmamak için gösterdiğin sabırdır.”
“İnsanların seni ne kadar sevdiğini anlamak için onlara ne kadar değer verdiğine bakman gerekir; çünkü bazen sevgi, gözle görülmez.”
“En derin yaralar, görünmeyen yerlerde açılır. Kimse bilemez, senin içinde neler olup bittiğini.”
“Birine her şeyini verirken, onun buna değer olup olmadığını asla sorgulama. Çünkü en büyük acı, seni sevenlerin seni hiç anlamadığı zamandır.”
“Bazen gitmek en doğru şeydir, ama gitmek her zaman acıtır. Ve o acı, en çok kalp kırıklığında hissedilir.”
“Gerçekten sevdiğin birini kaybettiğinde, kaybettiğin kişi değil, kaybolan sen olursun.”
“Bazen susmak, her şeyden daha çok acıtır. Çünkü kelimeler bazen, kalbinin derinliklerine inen en büyük yarayı açar.”
“Hayat bazen sana, en sevdiğin kişilerin seni nasıl terk ettiğini gösterir. O zaman anlıyorsun ki, sevgi her zaman yeterli olmayabiliyor.”
“Birini ne kadar seversen sev, bazen onlara yeterince olamazsın. Ve bu eksiklik, en büyük acıyı getirir.”
“En büyük kırıklık, insanın kendine duyduğu güveni kaybetmesidir. Çünkü kendinize inandığınızda, dünya çok daha parlak görünür.”
“Birini sevmenin acısı, o kişiye her şeyini verip, bir gün onun seni terk etmesiyle başlar. O terk edişte kaybedilen sadece bir insan değildir, kaybedilen, sana ait olduğunu düşündüğün umutlar, inançlar, hayaller ve en önemlisi de kendine olan güvenindir. Her şeyin yok olacağı bir dünya, seni sevdiğini sandığın biri tarafından terk edilince gerçek anlamda yalnızlıkla karşılaşır. Ve o yalnızlık, seni sarhoş edene kadar acıtır. O kadar acı verir ki, insanların seni anladığını düşündüğün zaman bile, onlar birer yabancı gibi gelir.”
“Bazen, her şeyin yolunda gittiğini düşünürken, hayat bir anda sana en büyük darbeyi vurur. En güvendiğin insan seni terk eder, en sevdiğin seni kırar, ve en değer verdiğin sana sırtını döner. O an fark edersin ki, seni gerçekten seven insanlar, seni her zaman yanında tutanlardır. Fakat seni sevdiğini söyleyenler, zamanla seni yavaşça kaybetmeye başlarlar ve işte o zaman içindeki boşluk, dünyadaki hiçbir şeyle doldurulamayacak kadar büyük olur. Ne kadar sevsen de, ne kadar bağlı olsan da, bu acı hep kalır.”
“Birine tüm kalbini verip, ona her şeyi öğrettikten sonra, o kişinin seni kırması, hiç tanımadığın bir yabancının seni yalnız bırakmasından çok daha acıdır. Çünkü seni tanıyıp, senin her zayıf noktanı bilen biri sana sırtını dönerse, kaybettiğin şey sadece bir insan değil, kaybolan senin güvenin, kaybolan senin inancındır. O kişi seni terk ettiğinde, kalbinde bir boşluk açılır ve o boşluğu doldurmak imkansız hale gelir. Ama en büyük acı, o boşluğu kabul etmek ve hayatına devam etmektir.”
“Bazen öyle bir noktaya gelirsin ki, insanlar seni sevdiğini söyleseler de, sen onların gerçek yüzlerini göremezsin. Onlar seni sevmedikleri gibi, aslında seni bir yük olarak görürler. Ve bir gün, her şeyin sona erdiğini anladığında, içindeki boşluk seni boğar. O boşluk, sadece bir insanın seni terk etmesiyle oluşmaz; seni terk eden kişinin ardından bıraktığı sessizlik, senin ruhunun en derinlerine işler ve o sessizliğin içinde kaybolan kimliğini bulamazsın. O zaman bir kez daha sevmek, bir kez daha güvenmek seni korkutur.”
“En büyük acıyı, seni her zaman anlayan, seni en iyi tanıyan, en çok değer veren birinin seni terk etmesiyle yaşarsın. Çünkü kaybettiğin sadece bir insan değil, kaybolan her anı, kaybolan her gülüş, kaybolan her umut ve kaybolan zamanını tekrar geri getiremeyeceğindir. O insan senin dünyan olur, senin her şeyin olur ve bir gün aniden kaybolduğunda, geriye sadece kaybolan bir ruh ve geçmişteki hatıralar kalır. Ne kadar acı olsa da, kayıplar seni değiştirecek, seni zorlayacak ama sonunda tek bildiğin şey, kaybettiğin şeylerin asla geri gelmeyeceğidir.”
“Herkes bir gün seni terk edebilir. Ama en büyük acıyı, seni terk edenin sana ‘seni seviyorum’ dediği ve buna rağmen bir şekilde kalmadığı an yaşarsın. O an fark edersin ki, sevgi sözlerden ibaret değildir. İnsanlar sevdiğini söylese de, gerçek sevgi; her zaman yanında olmak, seninle savaşmak ve seni terk etmemekle ölçülür. Gerçek sevgi, kaybetme korkusuyla sevmek değildir. Ama kaybettiğini anladığında, zamanın geriye dönüşü olmadığını ve o sevginin gerçek olamayacağını kabul etmek zor olur.”
“Beni sevdiğini söyledikçe, gözlerinde sana inandığımı gördükçe, her şeyin sahte olduğunu anlamak o kadar zor ki. İçimdeki boşluğu dolduramayan tek şey sensin, ama sen artık orada değilsin.”
“Sana her şeyimi verdim, ama sen hala gözlerimdeki boşluğu görmedin. Bir zamanlar kalbimi sana sundum, şimdi ise kalan tek şey kırık dökük hatıralar.”
“Seninle geçirdiğim her an, şimdi kaybolmuş bir zaman dilimi gibi. Bana verdiğin her sözü hatırlıyorum, ama geriye sadece hüsran kaldı. Belki de gerçek sevgi, seni kaybetmeden önce anlamak zorunda olduğumuz bir ders.”
“Sevgi dediğimiz şey ne kadar derin, ne kadar gerçek olsa da, bazen iki insan arasındaki mesafe, kelimelerle doldurulamayacak kadar büyük olur. Sen bana her şeyi söyledin, ama seni anlamak için beklediğim anı asla yaşamadım.”
“Bir zamanlar her şey senin etrafında dönüyordu, şimdi ise kalbimde sensiz geçen her saniye bana ne kadar boş olduğumuzu gösteriyor. Belki de en büyük acı, birine her şeyini verirken, onun seni asla sevmediğini anlamaktır.”
“Sana güvenmek, seni sevmenin en güzel yanıydı, ama bir gün anladım ki, senin güvenin bana değil, zamanına ve ihtiyaçlarına bağlıydı. Benim için bir anı değildim, bir boşluktum.”
“Ne kadar seversen sev, bazen insanlar seni sevmedikleri halde seni bırakır. Ve o acı, her şeyin sonuna geldiğini anladığında, kalbinde hep kalır. Belki de seni sevmenin acısı, seni terk etmelerinden daha büyüktür.”
“Bir zamanlar her şeyin yolunda olduğunu düşündüm, ama şimdi yalnızca seni sevmenin acısını taşıyorum. Sana her şeyi verdiğimde, bir şeyin eksik olduğunu anlamadım; ama şimdi sensiz her şey eksik.”
“Benim kalbim hep seninleydik, ama sen başka yerlere bakıyordun. En acısı da, her şeyin farkında olup, yine de seni kaybetmektir. Gözlerimdeki hüzün, artık seninle ilgili değil; o anı kaybetmiş olmak.”
“Bir zamanlar kalbimi sana emanet ettim, ama sen o kalbi sadece bir anı olarak bıraktın. Şimdi her hatıra, her anı, her sözcük bir yara gibi içimde.”
